Safari ya Monsoon kwenda Malana, Himachal Pradesh ya India

2024 Mwandishi: Cyrus Reynolds | [email protected]. Mwisho uliobadilishwa: 2024-02-09 07:32

Mvua ya msimu wa joto imenyesha juu ya Manali, mji maarufu wa mapumziko ulio chini ya Himalaya ya Hindi huko Himachal Pradesh. Nikiwa nimejificha kwenye mkahawa kwenye barabara kuu ya Vashist, ng'ambo ya Mto Beas kutoka Manali, nilisoma kuhusu kijiji cha karibu cha Malana. Licha ya kuwa tu maili 13 moja kwa moja kutoka Manali, Malana hangeweza kuwa tofauti zaidi na jirani yake aliyesongwa na msongamano wa magari. Juu katika vilima vya bonde lililojitenga, barabara karibu na kijiji ilijengwa tu katika miaka michache iliyopita, kwa maendeleo ya mradi wa umeme wa maji kwenye Mto Malana.

Watu wa Malana wanaamini kuwa wametokana na majeshi ya Alexander the Great, kutoka kwa watu wake waliojitenga wakipitia eneo hili na kukaa, wakioa wenyeji. Watu huko pia huzoea aina kali ya kutoguswa na wanaamini kwamba watu wote wa nje ni watu wasioweza kuguswa, wawe Wahindi wenzao Wahindu au wageni. Ingawa India ilikomesha kikatiba mfumo wa tabaka mnamo 1950, kwa kweli, unatekelezwa kote nchini. Wageni wanakaribishwa kutembelea Malana, lakini hawawezi kugusa chochote isipokuwa ardhi wanayotembea. Katika kijiji kizima, ishara zinasema faini ya kugusa hekalu au kuta za kijiji ni 2,500 rupia. Kuna nyumba za wageni kwenye kingo za Malana ambazo ziko wazi kwa wageni, lakini zinaendeshwa na watu wasio wenyeji wa Malana. Haziruhusiwi ndani ya eneo halisi la kijiji.

Kitabu changu cha mwongozo kiliorodhesha Malana kama mahali pa kusafiri kwa siku kutoka Manali, lakini nilivutiwa sana na sauti ya kijiji hicho hivi kwamba niliamua kuchukua muda wangu na kusafiri kwenda huko, badala yake.

Safari kutoka Naggar hadi Malana

Safari ya siku nne, ya usiku tatu hadi Malana inaanza kutoka kijiji cha Naggar, maili 14 kando ya barabara kuu kusini mwa Manali. Kutoka Naggar, njia inapanda hadi Njia ya Chanderkani ya futi 12, 000. Hii ingekuwa safari ya baridi yenye barafu na theluji katika misimu mingi, lakini nilikuwa nikisafiri wakati wa masika katika Julai. Hakika si msimu wa kilele wa matembezi katika Himachal Pradesh, lakini kutoa thawabu zake, kama nilivyoweza kugundua.

Mawakala kote Manali na Vashisht wanaweza kupanga waelekezi na wapagazi kuwapeleka wasafiri hadi Malana, lakini nilichagua wakala mdogo, unaosimamiwa na familia, unaotegemea Naggar. Baada ya kuzunguka India kwa miaka mingi, sikuwa na woga kufanya mambo mengi peke yangu, lakini sikutaka kutembea milimani bila mwongozo. Kwa kuwa hii ilikuwa safari ya kupiga kambi, ningehitaji pia kuchukua hema, vifaa vya kulala, na vyakula vyote. Niliandamana na kiongozi, Ranjit, na wapagazi-kuja-wapishi wawili, Ramesh na Umesh. Katika baadhi ya maeneo mengine ya India (kama vile Ladakh), miongozo ya wanawake inapatikana kwa wasafiri wanawake kukodi. Sikuwa na chaguo hili kwa safari hii huko Himachal Pradesh, lakini nilihakikisha kwambashirika nililoweka nafasi nalo lilikuwa na hakiki na marejeleo mazuri, na niliishia kujisikia raha kabisa nikiwa na wanaume hao watatu kwa muda wa siku nne.

Mvua kubwa iliyonyesha usiku kucha na asubuhi ya siku ya kwanza ilimaanisha kwamba tulianza polepole, lakini faida moja ya kuanza safari kutoka Naggar badala ya Manali ni kwamba kivuko ni umbali mfupi tu wa kuendesha gari.

Matembezi hayo yalikuwa ya kupanda kwa siku mbili za kwanza, lakini haikuwa mwinuko sana na ilipitia misitu, malisho na vijiji vidogo. Kijiji cha kwanza tulichofika kilikuwa Rumsu, dakika 30 tu kutoka Naggar. Pamoja na nyumba zake za jadi za mawe na hekalu la mbao lililochongwa kwa mtindo wa Himachali, ni mahali pazuri pa safari ya siku kwa wasafiri ambao hawana muda wa safari ndefu kutoka Naggar.

Mvua ilianza tena Rumsu na kuendelea kwa siku nzima. Lakini, Naggar yenyewe iko karibu futi 6, 000, na tulipopanda kwenye mwinuko, mvua ilikuwa ikipoa kwa kupendeza badala ya unyevunyevu unaodumaza. Baada ya mwendo wa saa 3.5 hivi, tulifika kwenye mbuga ambayo ilikuwa kambi ya kwanza. Kungekuwa na maoni ya kuvutia kuhusu Bonde la Kullu kama mvua haikunyesha, lakini monsuni ilinipa kisingizio cha kurudi kwenye hema langu na kusoma jioni. Tulikuwa kundi pekee lililopiga kambi hapo, ingawa Ranjit aliniambia kuwa kuna shughuli nyingi mwezi wa Juni wakati wanafunzi wako likizo.

Mvua kubwa ilinyesha usiku kucha, na ingawa niliweza kukaa kavu, maji yalipenya kwenye shuka la hema langu na kuloweka mali zangu nyingi. Kwa bahati nzuri,seti moja ya nguo ilikuwa imekaa juu ya kila kitu kingine, na ilikaa kavu, kwa hivyo sikulazimika kuvaa nguo zenye unyevu.

Siku ya pili ya kutembea ilikuwa kama ya kwanza: kupitia misitu na malisho, pamoja na mvua za vipindi, kupanda. Nilianza kutilia shaka hekima ya kusafiri wakati wa kimo cha monsuni lakini nilishukuru kwamba angalau hakukuwa na ruba.

Siku ya tatu ilianza vyema, kwa mvua kidogo tu. Ilikuwa siku ambayo niliambiwa nitarajie, tutakapofika Malana. Lakini si kabla ya kuvuka Chanderkani Pass ya juu, ambayo inaunganisha Bonde la Kullu na Bonde la Malana, ambalo lenyewe linaunganisha na Bonde la Parvati zaidi. Siku ingeisha tukiwa na mteremko mkali sana kwenye kambi yetu juu ya Malana.

Kupanda kwa pasi ilikuwa rahisi ajabu. Tulikuwa tumepiga kambi kwa umbali wa dakika 90 chini ya pasi, lakini mara nyingi ilikuwa ni matembezi ya upole ya kupanda kwenye mbuga. Katika futi 12,000, Pasi ya Chanderkani iko juu vya kutosha hivi kwamba wasafiri wanaweza kuhisi kizunguzungu, kukosa pumzi, au kupata maumivu ya kichwa yanayotokana na mwinuko. Sikuona urefu, lakini hiyo inaweza kuwa kwa sababu nilitumia wiki chache tu katika Ladakh ya juu. Wasafiri wanaokuja kutoka miinuko ya chini wanapaswa kufahamu kwamba wanaweza kujisikia vibaya kwenye Pasi ya Chanderkani, lakini hii inaelekea kuwa ya muda mfupi kwani njia hiyo itashuka kwa kasi. Dawa rahisi ya ugonjwa wa mwinuko ni kushuka.

Mawingu ya mvua yalificha maoni, tena, lakini angalau hakukuwa na theluji ya kupenyeza. Theluji inaweza kuwepo hadi Juni, hivyo ni busara kuwa tayari kwa safari hii wakati wowotewakati wa mwaka.

Malima yanayoelekea chini kutoka kwenye kivuko yalikuwa mazito yenye maua ya porini angavu na ya rangi na yakivuma kwa sauti ya nyuki. Ingawa sio maarufu kama safari ya Bonde la Maua huko Uttarakhand, mazulia ya maua hapa yanavutia vile vile. Maua ya rangi ya zambarau, rangi ndogo ya samawati iliyosahaulika, daisies ya manjano, maua mekundu kama ya poppy (ambayo hayakuwa mipapai), na aina mbalimbali za maua ya waridi, zambarau, buluu, manjano na mekundu ambayo sikuweza kuyataja. kwa kila wakati wa usumbufu wa unyevu ambao ningehisi hadi wakati huo wa safari.

Kushuka kwa Malana

Tulisimama ili kula chakula chetu cha mchana kwenye sehemu ya juu ya njia ya kuteremka kuelekea Malana. Baada ya kufanya safari chache za Himalaya, nilijua kwamba kushuka mara nyingi kulikuwa na changamoto zaidi kuliko kupanda, lakini sikutambua jinsi hii ingekuwa vigumu. Safari ya Naggar hadi Malana ilikadiriwa kuwa "ya kuchosha," na baada ya siku mbili za kwanza, nilifikiri hiyo haikuwa sahihi. Lakini, mwishoni mwa siku ya tatu, nilielewa kwa nini. "Njia" kutoka Chanderkani Pass hadi Malana ilipitia majani mazito, marefu na miamba mikali. Barabara kupitia Bonde la Malana ilikuwa mwinuko wa kustaajabisha, mrefu chini. Kwa vile ulikuwa msimu wa monsuni, njia ilikuwa na maji, lakini kwa bahati nzuri, mvua haikunyesha sana siku hii. Baada ya saa moja hivi, miguu yangu ilianza kutetemeka bila kujizuia, na ilinibidi nimegemee Ranjit sehemu kubwa ya chini. Mteremko mzima ulichukua kama saa nne.

Waelekezi wangu walipoweka kambi kwenye ukingo mdogo juu ya Malana, mimiilifurahiya maoni wazi ya machweo chini ya Bonde la Malana na kuelekea Bonde la Parvati. Jioni ya kwanza safi ya safari.

Asubuhi iliyofuata tulitembea hadi Malana yenyewe, dakika kumi tu kuteremka kutoka eneo la kambi. Malana ilikuwa mojawapo ya makazi yaliyojitenga zaidi huko Himachal Pradesh hadi barabara ilipojengwa kupitia Bonde la Malana miaka kadhaa iliyopita, wakati huo huo kama mradi wa umeme wa maji. Kijiji cha Malana ndio makazi pekee katika Bonde la Malana. Kwa vile wenyeji ni wasiri sana (na wanazungumza lugha yao wenyewe, Kanashi), haijulikani ni watu wangapi ambao wanaishi hapo kwa kudumu. Hata hivyo, si zaidi ya mia chache.

Ranjit alinionyesha kwenye hekalu, ingawa hatukuruhusiwa kuingia. Tulipita shule ndogo na maktaba, zote zimefungwa. Moto mkubwa mnamo 2008 uliharibu vivutio vingi vya kitamaduni vya zamani zaidi vya Malana. Malana ina mwonekano tofauti sana na miji mingine ya Himachal Pradesh, ambayo huwa nadhifu sana, nadhifu, na yenye amani. Ingawa sikujihisi kutokubalika, na kulikuwa na watalii wengine wachache karibu, labda ilikuwa kujua kwamba ningetozwa faini kwa kiasi cha kugusa ukuta ambao ulinifanya nikose raha.

Mwili wangu wote ulikuwa unauma kutokana na kushuka siku iliyotangulia, na nilifikiri kimakosa kuwa siku ya mwisho ya kutembea itakuwa rahisi. Lakini ilitubidi kushuka zaidi hadi kwenye barabara kupitia Bonde la Malana, ingawa kwa njia iliyofafanuliwa wazi zaidi wakati huu. Ilichukua kama dakika 90 kushuka hadi kwenye barabara iliyo chini kabisa ya Bonde la Malana, ambalo lilipita kando ya Mto Malana wenye mwinuko, wenye maji meupe, unaoanguka juu ya mawe. Sisialitembea kando ya barabara kwa saa mbili zaidi, na kufikia Bonde pana la Parvati, ambalo Bonde la Malana hutoka. Mara tu tulipofika mahali pa kukutania mabonde mawili, ilikuwa wazi jinsi kingo za Bonde la Malana zilivyo na jinsi tawi hili dogo lilivyo mbali.

Hapa ndipo tulipokusudiwa kukutana na mchukuzi wetu ili kutuendesha kwa saa mbili na tatu kurudi Naggar. Lakini tulipigiwa simu na kusema kwamba gari hilo aina ya Jeep lilipasuka tairi na lilikuwa likiwekwa kwa fundi katika mji wa Jhari na haikuweza kufika hadi kutuchukua! Kwa hivyo, ilitubidi kutembea chini hatua zaidi hadi Jhari. Nilicheka sana hadi mwisho lakini nilitazamia kurudi kwa Vashisht na kuzama kwenye chemchemi ya maji moto ya asili, iliyo wazi katikati ya kijiji-jambo ambalo nilifanya siku iliyofuata.