Mlo Wangu wa Kukusudiwa: Kugundua Mbegu za Kale na Mpishi wa Asili Elena Terry

2024 Mwandishi: Cyrus Reynolds | [email protected]. Mwisho uliobadilishwa: 2024-02-09 07:20

Tunatenga vipengele vyetu vya Septemba kwa vyakula na vinywaji. Mojawapo ya sehemu tunazopenda zaidi za usafiri ni furaha ya kujaribu mlo mpya, kuhifadhi nafasi kwenye mkahawa mzuri, au kusaidia eneo la mvinyo la ndani. Sasa, ili kusherehekea ladha zinazotufundisha kuhusu ulimwengu, tunaweka pamoja mkusanyiko wa vipengele vitamu, ikiwa ni pamoja na vidokezo vya juu vya wapishi vya kula vizuri barabarani, jinsi ya kuchagua ziara ya maadili ya chakula, maajabu ya mila ya kale ya kupikia asili, na gumzo na mwimbaji wa taco wa Hollywood Danny Trejo.

Nilipokanyaga kwa mara ya kwanza kwenye uwanja wa The Barn at Mirror Lake, shamba la mashambani katika mashamba ya nyasi ya Wisconsin, nilitania ng'ombe tuliowaona wakila malishoni. “Je, hiki ndicho chakula cha mchana?”Swali linaweza kuonekana kuwa lisilofaa kwa wengine. Lakini sehemu ya usumbufu huo inatokana na ukosefu wetu wa muunganisho wa vyanzo vyetu vya chakula na uelewa wa mtandao wa chakula wenye afya. Mnamo 2017, uchunguzi ulionyesha kuwa asilimia 7 ya washiriki walidhani maziwa ya chokoleti yalitoka kwa ng'ombe wa kahawia, na asilimia 48 hawakujua jinsi maziwa ya chokoleti yalifanywa. Ingawa matokeo ya utafiti huu ni ya kuchekesha, pia ni kiashirio kizuri cha jinsi uelewano na uhusiano mdogo ambao wengi wetu tunao kwenye kutafuta chakula chetu.

Huo ukosefu wauhusiano haupo kwa makundi mengi ya kiasili duniani kote, na kwa hakika si kwa Mpishi Elena Terry wa Ho-Chunk Nation, ambaye alikuwa akinipikia chakula kwenye shamba siku hiyo. Mwanaharakati wa kiasili ambaye amejitolea maisha yake kuhifadhi mbegu za mababu na njia za asili za kupika, Terry pia ametumia jukwaa lake kuwaelimisha wale walio karibu naye kuhusu vyakula vya mababu. Nilipokuwa nikingojea mlo huo kutayarishwa, nilifurahia zaidi tu chakula kitamu-nilikuwa nikitarajia fursa ya kutazama mlo wangu kwa njia mpya kabisa.

Mlo ulipoanza, Terry alitambulisha kila sahani, akizungumzia safari yake inayounganisha mizizi ya mababu zake na njia ya kabila lake ya kuandaa chakula.

“Kuwa na uwezo wa kutoa milo hiyo [ya sherehe], kwa kawaida unajifunza kuhusu njia hizi za jadi za kupika na kutayarisha, na hiyo inaenda mbali zaidi kuliko mbinu,” alisema. "Tunapopika katika nafasi kama hizo, tunafanya kwa nia na sala na uhusiano huu na mababu zetu na utamaduni wetu. Kuna maana kubwa zaidi katika kuandaa chakula kwa njia hiyo, na tunatumai kuwa unamlisha mtu anayepokea chakula hicho."

Kulikuwa na utakatifu katika jinsi alivyozungumza kuhusu viungo na taratibu zinazohitajika kuunda kila sahani. Mara moja iliniweka katika mawazo ya kimakusudi hata nilipopata mkumbo wangu wa kwanza.

Siku hiyo, mlo wangu wa kwanza ulikuwa bata mzinga wa sage na saladi ya viazi vitamu na cranberries na vinaigrette ya maple. Viungo vyote vilipatikana ndani ya Wisconsin,na ilikuwa cranberries ambayo ilisimama kwangu. Huku jimbo hilo likizalisha zaidi ya nusu ya matunda ya cranberries nchini, nilikuwa na hamu ya kujaribu matunda ambayo Jimbo la Badger ilijivunia sana. Ili kuonja matunda ya cranberries katika mlo uliotayarishwa na mwanachama wa Ho-Chunk Nation niliunganishwa. kwa ardhi iliyo chini yangu ninahisi kukamilika zaidi.

Kozi yangu ya pili ilikuwa mchele wa mwituni uliovunwa kimila na kukaushwa kwa mikono, ukiunganishwa na beri mbichi. Nimekuwa na mchele mwingi maishani mwangu, lakini Terry alipoeleza mchakato wa kuvuna, nilifurahia kila punje. Wali wa porini nilikuwa nakula maeneo fulani tu, niliambiwa, na mtu anayevuna huchukua mtumbwi na wajukuu zake kila mwaka. Ili kuikusanya, anagonga nafaka kwa upole kwenye mtumbwi wake.

Kutafuta tu mchele wangu kulihitaji nia kubwa sana. Nilianza kujiuliza mchele wangu kule nyumbani umetoka wapi. Nani alikuwa amevuna? Mchakato huo ulionekanaje? Nilithamini sana chakula kwenye sahani yangu huku nikizingatia jinsi nilivyokuwa najua kidogo kuhusu chakula ninachotumia kila siku.

Kozi ya tatu ilikuwa mkate mtamu wa bluu kutoka milima ya Ute. Terry alichagua sahani hii kuheshimu utamu wa maisha na miunganisho ambayo tunayo kati yetu na Dunia. Alizungumza kuhusu chakula na Dunia kwa upendo mwororo ambao sikuwahi kuuona kwa uwazi sana.

“Pamoja na vyakula vya kiasili, miunganisho hiyo sasa ni ya kina zaidi kwa sababu haikuunganishi tu na mtu huyo au wakati uliokuwa nao, bali na watu wote waliosaidia kutoa chakula hicho,” alisema. Terry. “Na katika hilo, pia ni katika watu wote wanaoshiriki maarifa ya jinsi ya kutunza vyakula vyetu, maarifa hayo yanahifadhiwa. Yote hayo yanaingia kwenye mlo. Je, hukuwezaje kuathiriwa na shukrani unaposhiriki kitu kama hicho?”

Nilianza kujiuliza wali wangu wa kule nyumbani umetoka wapi. Nani alikuwa amevuna? Mchakato huo ulionekanaje?

Mpikaji Terry alinionyesha kiwango kingine cha kukusudia linapokuja suala la chakula. Sio tu kwamba alijua kila kiungo kilitoka wapi, lakini pia alijua ni nani aliyevuna viungo. Shukrani ambayo aliionyesha-sio tu kwa wale waliomletea chakula bali kwa viungo vyenyewe-ilikuwa kitu ambacho sitasahau.

Nilipomaliza mlo wangu, nilitambua wakati wangu na Mpishi Terry kama sehemu ya mafunzo makubwa kwangu kuhusu uhusiano wangu na chakula, maadili, uendelevu, na hata utamaduni wangu mwenyewe. Badala ya kuondoa vikundi vizima vya chakula, nimeelewa kuwa ni muhimu zaidi kufanya kazi kwa shukrani kwa rasilimali za kikomo ambazo tunaweza kuzifikia. Uhusiano wetu na chakula na Dunia si wa kuiona tu kama rasilimali ya kutumiwa bali ni uhusiano wa kirafiki ambao huturutubisha na kutukuza.