Ndani ya Hoteli ya Paris Cinema Ambapo Wageni Hawatoki Vyumba Vyao

2024 Mwandishi: Cyrus Reynolds | [email protected]. Mwisho uliobadilishwa: 2024-02-09 07:20

Wapenzi wa filamu ulimwenguni kote waliona ndoto zao kuu zikitimia msimu uliopita wa kuchipua wakati kikundi cha ukaribishaji wageni cha Ufaransa cha MK2 Nation kilipotangaza ufunguzi mkuu wa mseto wao wa kipekee wa ukumbi wa sinema wa hoteli, Hotel Paradiso. Ipo katika eneo la 12 la hip la Paris, hoteli hiyo, iliyopewa jina la filamu ya 1966 yenye jina moja, ina vyumba 34 na vyumba viwili, kila kimoja kinaongezeka maradufu kama jumba lake la sinema la kibinafsi lililo kamili na skrini ya upana wa futi 10, projekta ya leza na kitaalamu- kiwango cha mfumo wa sauti. Afadhali zaidi, kila chumba kinajumuisha ufikiaji wa ndani wa huduma kadhaa za utiririshaji, orodha ya maktaba yenye mada 2, 500 za dijitali, na hata fursa ya kutiririsha matoleo mapya kutoka kwa jumba la sinema la umma kwenye ghorofa ya chini (The MK2 Nation) kwa wageni wanaohifadhi vyumba vya hoteli..

Kama shabiki mkubwa wa filamu, nilijua nilipaswa kuona Hotel Paradiso, kwa hivyo katika safari ya hivi majuzi ya kwenda Paris, nilipanga chumba na kutumia siku kadhaa kuivinjari hoteli hiyo. Utamaduni wa sinema wa Ufaransa hauna kifani; Wafaransa huchukua filamu kwa uzito, na nilijua nitakuwa pamoja na wana sinema wengine kama mimi. Jambo ambalo sikutambua ni jinsi wateja wa hoteli hiyo wangekuwa waangalifu kuhusu uzoefu wa sinema. Nilichopata wakati wa kukaa kwangu kilinishangaza na kunifurahisha.

Baada ya kuingia katika hoteli hiyo, nilichanganua mazingira yangu ili kuhisi aina ya mteja anayeingia kwenye Hoteli ya Paradiso lakini sikuona watu wengine wengi karibu. Wiki nzima, lifti hadi chumbani kwangu haikuwa na kitu wakati wote, na sikuwahi kukutana na mtu yeyote kwenye barabara ya ukumbi iliyopambwa kwa ustadi na rafu zilizojaa DVD za hali ya juu na kazi za sanaa za sinema zilizochaguliwa na mpiga picha Mfaransa Ruben Brulat-licha ya kuwa ndani na nje ya ukumbi. chumba changu mara nyingi.

Nilitokana na msongamano wa watu waliokuwa chini ya miguu nilipowasili siku ya kazi, hata hivyo nilitulia nyumbani mara moja, nikitumia saa nyingi nikipitia maelfu ya filamu kiganjani mwangu na kupenda mara moja mapambo ya chumba changu, nikiongozwa na mwanamitindo wa zamani. Alix Thomsen, ambaye alitawanya pops za njano, nyekundu na zambarau kando ya viti vya mapumziko na trei za kando ya kitanda zinazofaa kwa popcorn za usiku wa filamu na vinywaji. Ishara za filamu za Usisumbue zilinivutia sana, na nilipenda kuwa nambari za chumba zilimulikwa kwa mtindo wa sinema juu ya milango. Kwa kuongezea, nilipata mwonekano mzuri wa muraki wa sinema uliochorwa na msanii (na mshiriki wa gwiji wa filamu ya Ufaransa Agnès Varda) JR nje ya dirisha langu.

Nilitumia siku zangu kuchunguza Paris na kurudi kwenye hoteli yangu majira ya alasiri nikiwa na orodha ya kukagua kiakili ya filamu nilizotaka kutazama jioni hiyo. Moyo wangu ulirukaruka kila nilipobofya kitufe kwenye iPad yangu ili kufanya projekta yangu ishuke chini, ambayo ilizima taa za chumba kiotomatiki, kama tu ukumbi wa michezo halisi. Nilitiririsha wimbo wa Wim Wenders "Paris, Texas," mojaya vipendwa vyangu vya wakati wote, na nikarudi kwa furaha kwa sauti nzuri ya mazingira ya pin-drop. Nilipitia marejeo ya filamu kadhaa za Èric Rohmer, ambaye historia yake ya watu wa Parisi ishirini na thelathini na kitu waliokuwa wamevaa cardigans nyepesi zilizofunikwa mabegani mwao huku wakinywa divai kwenye ufuo wa bahari walihisi kutamanika. Lakini bado sikuwahi kuona mtu mwingine hotelini kando yangu.

Hadi jioni iliyofuata.

Niliporudi chumbani kwangu baada ya jioni yenye mafanikio kwa kupata uhifadhi wa chakula cha jioni cha peke yangu dakika za mwisho usiku wa manane, nusura nianguke trei ya huduma ya chumba mbele ya moja ya vyumba kwenye sakafu yangu karibu na lifti. Nilitazama chini na kuona glasi tupu na begi la popcorn ambalo lilikuwa karibu tupu kutoka kwa menyu ya chumba cha hoteli, iliyoratibiwa na Baa ya Juice ya Bob ya Paris. Kisha nikachanganua barabara ya ukumbi, ambapo niliona trei za huduma ya chumba mbele ya karibu kila chumba. Je, inaweza kuwa? Ishara ya maisha?

Kwa haraka nilikimbia chini ya ngazi hadi kwenye sakafu iliyo chini yangu ili kuona ikiwa hatimaye nilikuwa nimepasua msimbo, na kwa hakika niliivunja. Nilitazama kwa mshangao, kama mkulima anayegundua duru za mazao zilizofichwa nyuma ya nyasi ndefu, kwa kile kilichokuwa mbele yangu wakati wote. Sikuwa peke yangu hotelini baada ya wageni wengine wote wa hoteli hiyo kutotoka vyumbani mwao. Wakiwa wamejitolea kwa ajili ya uchezaji wa sinema, badala yake walikuwa wakitumia muda wao wote ndani, wakitazama filamu na kuagiza huduma ya chumbani-makazi bora zaidi ya Parisi.

Niliondoka kuelekea uwanja wa ndege siku iliyofuata, nikiwa nimeshuka moyo kwa kuacha uchawi wa Hotel Paradiso. Ingawa sikuweza kuonana na wasanii wa sinema ambao waliingia nami hotelini, nilienda mbali na uzoefu bado nikijua nilikuwa kwenye kampuni ya wapenzi wa kweli wa filamu. Na ingawa uchezaji filamu unaweza kuonekana tofauti siku hizi, wakati wangu katika Hotel Paradiso ulithibitisha kuwa uwezo wa sinema bado unaweza kukusafirisha kutoka popote-hata chumba cha hoteli.